In de voorgaande nummers van CQ Friesland-noord heb ik diverse artikelen geschreven over mijn zoektocht naar de ultieme universele (antenne) tuner met een hoog rendement en voor een groot frequentie bereik. Een tuner die ook nog liefst de mogelijkheid heeft voor het aanpassen van langdraden, coaxkabel en openlijn. Het zal een ieder duidelijk zijn dat een dergelijke tuner niet eenvoudig te construeren is maar zoals een recht geaarde amateur betaamd, blijf je experimenteren.

In vele amateur bladen staan leuke ontwerpen en ook ik heb diverse tuners met elkaar vergelijken o.a. Z-match, T-tuner, Multimatch, S-Match van PAoFRI), PI-filter tuner en de L- tuner in diverse schakelingen.Ik ben echter blijven experimenteren met een PI-filter schakeling om deze als een soort Final-Matching Unit toe te passen voor een breedband –antenne zoals bijvoorbeeld een G5RV speCiaLL)

In 1980 heeft Mike Underhill G3LHZ zijn idee gelanceerd om een multiband antenne in twee stappen aan te passen. De eerste stap is een breedband balun van 1: 4 ( de PMU) die tevens van 200 ohm symmetrische 50 ohm asymmetrische. Mike Underhill is niet de eerste de beste en werkte in die tijd als onderzoeker op het Research Lab van Philips in Engeland ook in de radio amateur wereld een gerespecteerd door zijn ontwerpen. Eigelijk best een slim idee om eerst de sterk fluctuerende impedantie van een antenne die met openlijn wordt gevoed te “temperen”met een breedbandbalun. Vervolgens wordt een antenne tuner gehanteerd die Underhill de Final Matching Unit (FMU) noemt. Ook PAoSE heeft melding van zijn publicaties gemaakt in Electron van Febr. 1982. Juist ja alweer 23 jaar geleden, en ik heb nadien niet veel over dit concept gelezen.

Concept voor aanpassen kortegolf antennes volgens Mike, G3LHZ (1980)

Is in feite een PI-Filter tuner geworden, een schakeling welke net als de L-netwerk schakeling relatief de laagste verliezen heeft. Een PI-filter tuner heeft bovendien nog het voordeel dat het als een low-pass filter fungeert en bijdraagt aan de harmonische onderdrukking. Om dat ik geen kleine rolspoel tot mijn beschikking had, heb ik na de nodige experimenten besloten om een spoel uit twee delen te maken om voldoende korte schakeldraden (waardoor weinig eigen capaciteit) te krijgen met als bijkomend voordeel een aanzienlijke ruimte besparing.

De T200 ringkern van Amidon (rood) is eerst bewikkeld met een laagje PVC tape, en daarna met koperlak draad van 1 mm. Lukt het net niet om de aanpassing 1 : 1 te krijgen, experimenteer dan met de aftakkingen. (Met de dig. L/C meter gemeten, indicatieve waarden, inductie L1a & b zijn: 0,4—0,7—1,3—2,0—2,9—3,4—4,2—5,3—6,4—9,8 uH)